Een grijze mist lag als een verstillende deken over de Maasvlakte. Het leek wel uitgestorven vanochtend. Buiten wat Buizerds, een paar eksters, Zilver- en Mantelmeeuwen en een paar Aalscholvers, waaronder één Kuifaalscholver, was er echt niets te vinden. Nog geen Graspieper of Oeverpieper. Geen piepje was te horen.

Na een uurtje zijn we dan ook maar vertrokken. Met een tussenstop bij het Oostvoornse meer, waar we het prachtige geluid van een groepje Wilde zwanen hoorden. De Zwanen zelf zwommen ver weg in de nevel. Ook de Roerdompen in de omgeving van Brielle lieten zich niet zien. Zoals Chris zei: "Eén voordeel: dan hoef ik ook geen foto's uit te zoeken ;-) "

Maar toch kwam ik nog weer thuis met ongeveer 40 foto's en een ontmoeting met een nieuwe "lifer": de Sneeuwgans. Een paar weken terug dachten we er één te hebben ontdekt bij Ouddorp, maar dat bleek een ontsnapte (want geringde) Ross' gans te zijn en ontsnapte ganzen tellen niet... Maar deze keer was het wel raak: geen ringen!

Het licht was niet echt geweldig (zei ik al dat het mistig was?) maar we konden redelijk dicht bij komen en het beestje mooi zien. In tegenstelling tot een gewone witte soepggans (zoals er veel in parken en op kinderboerderijen te zien zijn, heeft de Sneeuwgans zwarte vleugelpunten, die vooral te zien zijn als hij vliegt, maar ook de snavel is anders en heeft een donkere snijrand.